To, co Chrystus uczynił na krzyżu, wpisało się w ideę ofiary zastępczej. Zamiast człowieka, który oddalił się od Boga poprzez straszne czyny i przez to skazał się na śmierć, na krzyżu umiera Jezus. Płaci swoim życiem za życie ludzi, za bezmiar ludzkiego zła, wywołane wojny, ludobójstwa, nienawiść, kłamstwa, wykluczenia, zawłaszczenia, okrutny i bezlitosny wyzysk, wywyższanie się, odtrącania innych… To jeden ze sposobów rozumienia ofiary złożonej na krzyżu, dzięki której cała ludzkość zostaje odkupiona.
Ale ofiara może mieć także inne znaczenie. W kulturze żydowskiej jest również oddaniem Bogu tego, co i tak do Niego należy. Oznacza przybliżenie się, zbliżenie do Boga. Co więc stało się na krzyżu? Pascha. Chrystus – prawdziwy Bóg i człowiek wyprowadził człowieczeństwo, naturę ludzką, która jest udziałem każdego człowieka, z ziemi oddalenia, oddzielenia od Boga, ziemi ucisku, zła i śmierci do ziemi ocalenia, życia i wolności, a przede wszystkim bliskości z Bogiem. Dobra nowina o tym przejściu dotarła do uczniów Chrystusa nie tylko wówczas, kiedy odkryli pusty grób, ale przede wszystkim, gdy doświadczali spotkań ze Zmartwychwstałym. Jeśli Jezus żyje, to przejście ze śmierci do nowego życia wykonało się. Przeszedł Jezus, niosąc każdego człowieka w sobie. W ten sposób wszyscy zostali zbliżeni Bogu. Oddani Mu. Wszyscy powrócili poprzez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa do ziemi obiecanej, do pierwotnego Szalom, pełnego intymnej przyjaźni ze Stwórcą Wszechświata.
Co zrobić, aby dotknąć tej rzeczywistości? Wejść w nią? Wystarczy wiara mała jak ziarno gorczycy. Wystarczy samo pragnienie Boga. Nawet najcichsze z cichych. Bo wokół jest już przestrzeń pełna Bożej obecności.