Osoby leworęczne pojawiają się w Biblii hebrajskiej w zaledwie trzech miejscach (Księga Sędziów 3,12–30 i 20,16 oraz 1 Księga Kronik 12,2). Opisy dotyczą za każdym razem wojowników z plemienia Beniamina. Hebrajskie słowo „leworęczny” użyte przez autorów Księgi Sędziów znaczy dosłownie „z ograniczoną, z zaciśniętą(?), okaleczoną(?) albo związaną(?) prawą ręką”. Czy redaktorzy odnotowali zatem jakiś lokalny sposób kształcenia żołnierzy, którzy potrafili zgodnie z sugestią 1 Księgi Kronik w ten sam sposób używać ręki lewej co prawej? A może wprost chodzi o wykorzystanie do ważnych zadań osób leworęcznych albo niepełnosprawnych? Wydaje się jednak, że w poszukiwaniu znaczenia poczynionej przez autorów biblijnych uwagi o leworęczności, pomocnym może być pochodzenie leworęcznych wojowników z plemienia Beniamina. Imię to bowiem oznacza synów „prawej ręki”. Prawa ręka osoby zwróconej twarzą ku wschodowi wskazuje południe, czyli miejsce, gdzie osiedli ludzie z pokolenia Beniamina (w pobliżu Jerozolimy), zwani z tego powodu „synami południa”. Lewa ręka chroniłaby wówczas Izrael przed wrogami nadchodzącymi z północy (Asyryjczykami, Babilończykami, Grekami)? A może trzeba poszukać innych tropów? Bardziej uniwersalnych? Leworęczne osoby do niedawna w wielu społecznościach zmuszano do używania prawej ręki, naśmiewano się z ich leworęczności, nazywając je pogardliwie "mańkutami". Ale dla Boga te osoby są w całej ich "inności" ważne i cenne. W każdym z trzech przypadków wypełniają istotne dla ludu Bożego zadania. Bronią go. Są pełnoprawnymi "synami południa". Ukochanymi dziećmi Boga.
Kommentare